عاقبت بخیر شدن در سراسر قرآن فقط برای انسان های با تقوا می باشد. این
مسئله در جامعه بشری یکی از دغدغه های بزرگ بوده و بشر همیشه به دنبال
عاقبتی خوب و نیکو برای خودش بوده است.
در نمونه ای از این آیات خداوند می فرماید: "قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ
اسْتَعینُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُها
مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ"؛ ... عاقبت نیکو
فقط برای متقین است.[1] خداوند در این آیات و آیات مشابه، عاقبت بخیری را
نتیجه تقوا می داند.
یکی از مسائلی که می توان بوسیله آن راه عاقبت بخیری را در پیش گرفت، رعایت عفاف و حیا می باشد.
امام باقر(ع) میفرماید: «الْحَیاءُ وَ الْإِیمَانُ مَقْرُونَانِ فِی
قَرَنٍ فَإِذَا ذَهَبَ أَحَدُهُمَا تَبِعَهُ صَاحِبُهُ» «حیا و ایمان با
یکدیگر و به هم پیوستهاند، پس اگر یکی از آن دو از بین برود دیگری نیز به
دنبالش از بین خواهد رفت». [2]
حال کسی که راه حیا را در پیش نگیرد و به رعایت آن توجهی نداشته باشد
مطمئنا ایمانش را از دست داده و عاقبت به خیری تبدیل به عاقبت به شرّی
خواهد شد.
خودداری از کارهایی که انسان را از شهوت و گناهان جنسی مثل نگاههای حرام دور کند معنای عامی از عفاف و حیاء می باشد.
برای رسیدن به عاقبت به خیری داشتن تقوا، ترک محرمات و عمل به واجبات
ضرورت دارد و کسی که رعایت عفاف و حیاء نکند دچار عملی خواهد شد که نتیجه
اش انجام محرمات می باشد.
-----------------------------------------
پی نوشت:
اعراف، 128؛ هود، 49؛ طه، 132؛ قصص، 83
کافی ج 2 ص 106