امام على علیه السلام میفرمایند:
گاهی یک بنده با بى صبرى و عجله ای که دارد، خود را از روزى حلال محروم میکند، درحالی که نمیداند بیش از روزى مُقَدَّرش (روزی ای که خدا برایش کنار گذاشته) نصیبش نمى شود.
شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج۳، ص۱۶۰
بعضیامون حواسمون نیست که هرکسی تو این دنیا فقط به یه اندازه مشخصی قراره لذت ببره. نه یه ذره بیشتر نه یه ذره کمتر!
حالا اگه عجله کنیم و اون لذتو از راه حرام ببریم، هم جیره لذتمون رو مصرف کردیم و هم باید منتظر عواقب وخیم و وحشتناک دنیایی و آخرتیش باشیم.
اما اگه صبر کنیم و دست به خطا نزنیم، هم میتونیم از جیرمون به صورت حلال استفاده کنیم و هم بابت این استفاده حلال، پاداش دنیوی و آخرتی بگیریم…
با این وجود به نظرت کدومش بهتره؟
عجــله یا صــبر؟
