
نتیجه اش زیباست وقتی این دو را پیوند می زنیم؛
اینکه فرمودند: زکات زیبایی پاکدامنی ست
و اینکه پرداخت زکات دارائیت را افزون می کند
... زیبائیت را با حجاب حفظ کن که اگر پوستت را بگیرند دیگر این زیبایی را نخواهی داشت...
امام على علیه السّلام فرموده اند : پوشیده و محفوظ داشتن زن مایه آسایش بیشتر و دوام زیبایى اوست . غرر الحکم(ص ۴۰۵ ح ۹۲۸۶)
امام علی علیه السلام می فرمایند:
ایمان درختی است که ریشه اش یقین؛ شاخه اش پرهیزگاری؛ شکوفه آن حیا و میوه اش بخشندگی است.(۱)
این
درخت ایمان در وجود توست، نگاهی به درونت بینداز، ببین ریشه آن چیست، شاخه
اش را به دقت بررسی کن، نکند بعد از سال ها ببینی که شکوفه درختت بی حیایی
و ثمره اش بی حجابیست، که در اینصورت مطمئن باش درختی در وجودت کاشته ای
کاملا مصنوعی، نه برای خودت فایده ای داشته، نه برای جامعه ات.
هر روز
به درخت وجودت سر بزن، به او آبی از آیات قران بده، اگر خاک وجودت قبول کرد
آن آب را، درختی که کاشته ای درختیست طبیعی، درختیست که میتواند شهر تو را
از نگاه های آلوده پاک کند، می تواند مانع گسترش ویروس گناه در جامعه شود
اما اگر اینگونه نباشی بدان آنچه که در وجودت کاشته ای بنام ایمان، درختیست
کاملا مصنوعی، و هیچ آبی او را سیراب نمی کند.
================================
(۱)غررالحکم، ح ۱۷۸۶
مـﮯ گویند
براے شناخت دختر،
مــآدرش را باید دید.
مـלּ دختــر فاطمــﮧ (س)امـ
از مـــآدرمـ آموختــﮧ امـ
نامحرمــ بودלּ ،
بـﮧ چشم بینــا نیست!(1)
مادرمــ را اگر شناختـﮯ
تمــآم دخترآלּ پاک سرزمینمــ را خواهـﮯ شنـــآخت
1.امام موسى بن جعفر به نقل امام علىّ (ع) حکایت می فرمایند:پیامبر اکرم (ص) همراه با مرد نابینایى به خانه فاطمه (س) آمد، بلافاصله فاطمه (س)خود را کامل پوشاند.رسول خدا (ص) فرمود: چرا خود را پوشاندى با این که او تو را نمى بیند؟فاطمه (س) فرمود: اى پیامبر خدا! اگر او مرا نمى بیند، من که او را مى بینم و او بوى مرا حس مى کند!پیامبر اکرم فرمود: گواهى مى دهم که تو پاره دل منى. { بحار الا نوار: ج 43، ص 91، ح 16}
وقتے مے شنوے میگن اُمـُّــــل
وقتے مے شنوے میگن کچـــل
وقتے مے شنوے میگن چــادر نشین
وقتے مے شنوے میگن کلاغ سیــاه
وقتے مے شنوے میگن زشــــت
هیـــس!
سکوت بهترین جوابـﮧ
سکوت نشونـﮧ آرامش توست
سکوت نشونـﮧ ارزش توست
سکوت نشونـﮧ وقار توست(1)
امام علی علیه السلام : بِکَثرَةِ الصَّمتِ تَکون الهَیبَهُ :کثرت سکوت موجب ابهت و بزرگی است...{نهج البلاغه، حکمت 224}
(ما مِن مسلمٍ ینظرُ إمرأهً أول رمقهٍ ثم یغضٌ بصرَه إلا أحدث اللّه تعالی له عبادهً یَجدُ حَلاوَتَها فی قلبه)
(میزان الحکمه/ح۲۰۲۸۲)
(هیچ مرد مسلمانی نیست که نگاهش به
زنی بیفتد و چشم خود را پایین بیندازد، مگر اینکه خدای تعالی به او توفیق
عبادتی دهد که شیرینی آن را در دل خویش بیابد)
گاهی اوقات سؤالاتی درباره فرشتگان برای انسان پیش میآید؛ به عنوان مثال اینکه ملائک چه شکلی هستند؟ میخندند؟ میگریند؟ و ...
جالب است بدانید پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) نیز این سؤالات را از جبرئیل پرسیدهاند.
ایشان از جبرئیل پرسید آیا ملائک نیز گریه و خنده دارند؟
جبرئیل پاسخ داد: آری؟ فرشتگان الهی به سه کس از روی تعجب میخندند؛
اول: از کسی که سراسر روز را به سخنان چرند و پرند و کارهای بیهوده میگذارند و چون شب شود، نماز عشاء خوانده و باز به بیهودگی خود ادامه میدهند، ملائکه میخندند و میگویند ای بی خبر از صبح تا شب سیر نشدی، حالا سیر میشوی؟
دوم:
دهقانی که بیل و کلنگ خود را برداشته و به بهانه تعمیر و اصلاح زمین خود،
دیوار مشترک (بین خود و شریکش) را میساید تا به سهم خود بیافزاید، ملائکه
میخندند و میگویند، آن زمین به آن پهناوری تو را سیر نکرد، این مختصر تو
را سیر میکند؟
سوم:
از زنی که خودش را از نامحرم در زمانی که زنده بود نمیپوشانید، بعد از
مرگش وقتی که او را در قبر میگذارند، بدنش را میپوشانند تا کسی حجم و
اندامش را نبیند. ملائکه میخندند و میگویند وقتی که مورد میل و رغبت بود
او را نپوشانیدید، حالا که مورد نفرت و انزجار است او را میپوشانید؟!
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
اَدِّبُوا اَوْلادَکُمْ فى بُطونِ اُمَّهاتِهِمْ. قیلَ: وَکَیْفَ ذلِکَ یا رَسُولَ اللّهِ؟ فَقالَ: بِاِطْعامِهِمُ الْحَلالَ؛(۱)
فرزندانتان را در رحم مادرانشان تربیت کنید. سئوال شد: این چطور ممکن است، اى رسول خدا؟ فرمودند: با خوراندن غذاى حلال (به مادرانشان).
جُنگ مهدوى، ص .۱۳۲
امام باقر علیه السلام:
اِنّا نَاْمُرُ صِبْیانَنا بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنى خَمْسِ سِنینَ ، فَمُروا صِبْیانَـکُمْ بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنى سَبْعِ سِنینَ، وَ نَحْـنُ نَأمُرُ صِبْیانَنـا بِالصَّـوْمِ اِذا کانوا بَنى سَبْعِ سِنینَ بِما اَطاقوا مِن صیامِ الْیَومِ اِن کانَ اِلى نِصْفِ النَّهارِ اَوْ اَکْثَرَ مِنْ ذلِکَ اَوْ اَقَلَّ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَ الْغَرَثُ اَفْطَروا، حَتّى یَتَعَوَّدُوا الصَّومَ وَ یُطیقوهُ، فَمُروا صِبیانَـکُم اِذا کانوا بَنى تِسْعِ سِنینَ بِالصَّومِ مَا اسْتَطاعوا مِن صیامِ الْیَوْمِ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَـطَشُ اَفْطَروا
ما کودکان خود را وقتى پنج سالهاند ، به نماز امر مىکنیم ؛ ولى شما کودکانتان را وقتى هفت ساله شدند ، به نماز امر کنید . ما کودکان خود را وقتى هفت سالهاند ، به روزه وامىداریم ، به اندازهاى که توان دارند ، چه نصف روز باشد یا بیشتر یا کمتر . وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنان چیره شد ، افطار مىکنند تا اینکه به روزه ، عادت کنند و توان آن را بیابند ، ولى شما کودکانتان را وقتى نُه ساله شدند ، به اندازهاى که توان دارند ، به روزه وا دارید و وقتى تشنگى بر آنان چیره شد ، افطار کنند .
کافى ، ج ۳، ص ۴۰۹، ح ۱٫