حفظ حجاب رسالتی از زینب(س)

آیا عادلانه است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده جای دهی، ولی دختران رسول خدا را اسیر نموده و آبروی آنها را بریزی؟ و صورت آنها را بگشایی و ایشان را در بین دشمنان گذاشته

تا حالا تصور کرده اید که اگر در کربلا بودیم و بعد از آن همه صحنه های جانسوز وقتی به اسارت می بردنمان با آن همه خسته گی و تشنگی و زخم و مصیبت و...وقتی در مقابل پلیدی مثل یزید قرار می گرفتیم چه می گفتیم و مهمترین دغدغه ما چه بود؟

نمی دونم من و یا شما چه می گفتیم؛ ولی این یکی از گفته های خاندان رسالت است.

آیا عادلانه است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده جای دهی، ولی دختران رسول خدا را اسیر نموده و آبروی آنها را بریزی؟ و صورت آنها را بگشایی و ایشان را در بین دشمنان گذاشته و از سرزمینی به سرزمین دیگر ببری تا بیگانگان و اراذل و اشراف آنان را ببینند؛ در حالی که که از مردان آنان کسی همراهشان نیست و سرپرست و حامی ندارد؟

حقا که دختر فاطمه (س) و علی(ع) هستی؛قهرمان کربلا زینب.

خوشا به حال شما که چادر دارید

برای همه دخترانش که به سن تکلیف می رسیدن یه چادر می گرفت، یه چادر گل قرمزی هم برای من گرفته بود و قرار بود اون روز، سر سفره افطار بهم هدیه بده. قبل از افطار بهش گفتم : «امروز توی مدرسه وقتی دوستم فهمید قراره برایم چادر بخری بهم گفت : ما دیشب هیچی برای افطار نداشتیم،خوشا به حال شما که چادر هم دارید »

.هیچی نگفت و بلند شد و رفت …همه نشسته بودیم سر سفره و منتظر اذان بودیم که دیدم کاسه آش رو آورد داد به من و گفت: « ببر برای دوستت». گفتم: «خودمون با چی افطار بکنیم ؟»گفت:«با همونی که دوستت دیشب افطار کرد ».

«شهیده کبری حسن زاده»

حنا دختری با مقنعه....

این چادر را...واین حجابم را...دوست دارم!
خودم دوست دارم...
نه به اجبار پدر و نه به قانون مدرسه!
من خود این چادر را...
و این سیاهی تمام قد را دوست دارم...
و حاضر نیستم باتمام آرزوهای رنگانگ دنیا...وبا تمام راحتی ها... یا راحت تر بگویم:

...حاضر نیستم با تمام دنیایم عوضش کنم...
حجابم مال من است...حق من است...چه در گرماهای آتش گونه...و چه در سرماهای سوزناک...
.
درست است...گرم است...اما مال من است!به خنکای تابستان هم نمی فروشمش!
دست و پا گیر؟خب باید دست و پا را بگیرد از دست درازی ها و قدم های اشتباه!

دوستش دارم و نمی فروشمش!

آسودگی ام تا حال از باران نگاه عالمیان را خودم انتخاب کردم و دوستش دارم!
من...حنایی چادری ام که حقش...احساسش...دنیایش..و آرامشش را با نگاه های سنگین عوض نمیکنم!

این است دنیای حنایی من:)...دنیایی چادری...

ذوق خارج از خانه بودنم به چادری بودنم است...به این که از حق خودم دفاع کنم...

هر چه باشم و هر کجا باشم من حنایی چادری هستم...دوستش دارم...