(ما مِن مسلمٍ ینظرُ إمرأهً أول رمقهٍ ثم یغضٌ بصرَه إلا أحدث اللّه تعالی له عبادهً یَجدُ حَلاوَتَها فی قلبه)
(میزان الحکمه/ح۲۰۲۸۲)
(هیچ مرد مسلمانی نیست که نگاهش به
زنی بیفتد و چشم خود را پایین بیندازد، مگر اینکه خدای تعالی به او توفیق
عبادتی دهد که شیرینی آن را در دل خویش بیابد)
شما اگر جای این دختر بودید ، چه تصمیمی می گرفتید ؟
روزگاری یک کشاورز در روستایی زندگی می کرد که باید پول زیادی را که از یک پیرمرد قرض گرفته بود، پس می داد.
کشاورز دختر زیبایی داشت که خیلی ها آرزوی ازدواج با او را داشتند. وقتی پیرمرد طمعکار متوجه شد کشاورز نمی تواند پول او را پس بدهد، پیشهاد یک معامله کرد و گفت:
اگر با دختر کشاورز ازدواج کند، بدهی او را می بخشد،
و دخترش از شنیدن این حرف به وحشت افتاد و پیرمرد کلاه بردار برای این که حسن نیت خود را نشان بدهد گفت: اصلا یک کاری می کنیم، من یک سنگریزه سفید و یک سنگریزه سیاه در کیسه ای خالی می اندازم، دختر تو باید با چشمان بسته یکی از این دو را بیرون بیاورد. اگر سنگریزه سیاه را بیرون آورد، باید همسر من بشود و بدهی بخشیده می شود و اگر سنگریزه سفید را بیرون آورد، لازم نیست که با من ازدواج کند و بدهی نیز بخشیده می شود، اما اگر او حاضر به انجام این کار نشود، باید پدر به زندان برود.
پادشاهى در بالاى قصر خود نشسته بود و
رهگذران را تماشا
مى کرد.
در میان عابران زنى زیبا با قامتى
موزون و دلربا دید. در دم به وى دل
بست و فریفته جمال او گردید.
دستور داد تحقیق کنند ببینند زن کیست .
پس از
رسیدگى گفتند: زن فیروز غلام مخصوص شاه
است
!
پادشاه به منظور رسیدن به وصال زن
، غلام مخصوص خود را خواست و نامه اى
به او داد که به مقصدى برساند.
فیروز نامه
را گرفت و بامداد فردا راهى مقصد شد.
وقتى پادشاه اطلاع یافت فیروز در خانه
نیست
و به سفر رفته ، وارد خانه شد و به زن
زیباى وى گفت با این که من پادشاه مملکت هستم
به ملاقات تو آمده ام
!
زن گفت : من از این ملاقات پادشاه به
خدا پناه مى برم
!
سپس چند شعر عربى به این مضمون خواند:
یازده سالم بود که یکی از دوستانم به نام زهرا با یک پسر دوست شد، برای همین زیاد ازش خوشم نمی آمد اما به خاطر نسبت فامیلی ای هم که داشتیم به هر حال با او همراه بودم. او روز به روز بدتر می شد تا اینکه هانیه، دوست مشترکمان که از ما بزرگتر بود و خیلی دختر خوب و مومن و مهربانی بود گفت: نمی توانم سقوط هر روزه ی زهرا رو شاهد باشم و هیچ کاری نکنم.
از اون به بعد هانیه خودش رو وقف زهرا کرد کم کم ارتباطش با او صمیمی تر
شد طوری که هر جا می رفت زهرا را با خودش می برد هیچ وقت نفهمیدیم چه شد
که یک روز زهرا به مسجد آمد و در طول مراسم به من گفت می خواهم از محرم
چادر سرم کنم.
من خیلی تعجب کردم، بعدش شنیدم ارتباطش رو با اون پسر هم کامل قطع کرده با این حال باورم نمی شد که او چادری بشه.
ماه محرم که رسید زهرا هم چادر گذاشت ، کم کم تغییر کرد و بعد از مدتی زهرا اصلا اون آدم قبلی نبود.
حضرت زینب(س) در شام خطاب به یزید معلون فرمودند: ای
پسر آن کسی که جد من اسیرش کرد و سپس آزادش فرمود: آیا این عدالت است که
زنان و کنیزان خود را در پناه پرده و مکان مناسب قرار دهی؛ ولی دختران
رسول خدا(ص) را در حال اسیری به این و آن سوی بکشانی. و پرده و پوشش آنها
را از بین ببری و چهرهایشان را نمایان کنی و دشمنان آنها را شهر به شهر
ببرند و بومی و غریب به آنها چشم بدوزند و دور و نزدیک صورتهای آنها را
ببینند؟! شگفتا،
حضرت زینب(س) در میان آن همه مصایب کمرشکن که دید، به نداشتن حجاب اشاره
می‌کند و آنچه او را زجر می‌دهد و دلش را می‌گدازد ناپوشیدگی چهرة آنان و
نگاه نامحرمان به ایشان است. (کجاست حضرت زینب تا ببیند که در این زمانه برخی دختران و زنان خود مایلند تا در معرض نمایش دیگران قرار گیرند
چادر گل قرمزی
برای همه دخترانش که به سن تکلیف می رسیدن یه چادر می گرفت،
یه چادر گل قرمزی هم برای من گرفته بود و قرار بود اون روز، سر سفره افطار بهم هدیه بده.
قبل از افطار بهش گفتم : «امروز توی مدرسه وقتی دوستم فهمید قراره برایم چادر بخری
بهم گفت : ما دیشب هیچی برای افطار نداشتیم،خوشا به حال شما که چادر هم دارید »
.هیچی نگفت و بلند شد و رفت …همه نشسته بودیم سر سفره و منتظر اذان بودیم که دیدم
کاسه آش رو آورد داد به من و گفت: « ببر برای دوستت».
گفتم: «خودمون با چی افطار بکنیم ؟»گفت:«با همونی که دوستت دیشب افطار کرد! ».
شهیده کبری حسن زاده
تولد : ۱۳۱۲
شهادت : ۱۳۶۸
علت شهادت : توسط اشرار زابل
